Bir film izlemiştim, adını oyuncularını unuttum gitti.
Şöyle bir sahne vardı ve fakat. Onu hiç unutmadım:
Latin Amerikada bir mekandır.
Esas oğlan kitleleri arkasına almıştır.
Bir isyan bir devri kapama kıvamındadır.
Ne güzeldir.
Ama bir gazeteci de vardır oracıkta.
Şöyle bir sabitler durumu, kahraman ve arkasındaki kitlesi açısından (aşağı yukarı şöyle):
Şimdi arkanda bir kitle var. Güçlü gibisin. Fakat çok heyecanlanma, bu kalabalıkla birlikte yok olacaksın, der.
Sebebini sorar bunun.
El cevap beni şahsen tatmin etmiştir, film de zaten öylece bitmiştir.
Çünkü, der;
seni ayakta tutacak bir ideolojin yok!
Mısır'a, o civara 'hatta hayatın bizatihi kendisine' bir de böyle baksak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder